Honda CN 250 Helix: skuter, o którym nigdy nie marzyłem. Czy istnieje coś brzydszego? [Opinie, zdjęcia, dane techniczne, historia,]

Skłamałbym, gdybym powiedział, że zawsze marzyłem o tym skuterze. Skłamałbym gdybym powiedział, że Honda CN250 Helix jest jednośladem, który po prostu spodobał mi się i chciałem go mieć. Stałbym się wierutnym kłamcą, gdybym oświadczył, że kupując ten skuter spełniłem swoje marzenie. Prawda jest taka, stałem się właścicielem skutera, o którym nigdy nie śniłem, a dzisiaj opowiem Wam o jego historii.

Tak przynajmniej powinienem zacząć ten tekst, aby stać w prawdzie ze sobą. Do zakupu Helixa zostałem po prostu namówiony. Zgodziłem się z ciekawości sprzętu i prostej zależności: im jednoślad jest brzydszy, tym bardziej chcę go mieć. Honda CN250 Helix zupełnie nie trafiała do mojego serca. Przede wszystkim: nie jest motocyklem. Po drugie: to ogromna kolumbryna, która zajmuje niemal dwa miejsca parkingowe dla motocykla produkcji PRL. Trzecia sprawa? No nie, nie umiem tego nazwać. Po prostu Helix mi nie leżał totalnie.

Do zakupu namówił mnie Piotrek, który z nieznanych mi powodów jest od lat zakochany w tym żelazku, a w związku z tym, że poszukiwaliśmy jednośladów do kolejnego szalonego projektu, Helix wydał się do tego idealny. Jak mogłem zatem się nie zgodzić? Problem w drodze do stania się właścicielem Helixa jest jeden: ceny. Są to naprawdę drogie skutery, które zwyczajnie ciężko jest kupić w rozsądnej kwocie. Zresztą, jeśli wpiszesz w OLX “Honda Helix 250”, to wyświetla się zaskakująco niska ilość ogłoszeń. W momencie pisania tego artykułu, znajdował się tylko jeden skuter do sprzedania. To świadczy o tym jak rzadki jest to sprzęt, a już w ogóle jak ciężko jest go kupić w stanie przynajmniej przyzwoitym.

Co prawda tylko w Polsce, bo nigdy w kraju nad Wisłą ten kwadraciak nie zdobył popularności. Powód? Po pierwsze wygląd, jak sami wiecie Helix wygląda jak stary skuter śnieżny bez płoz i gąsienicy napędowej. Po drugie to skuter, który dysponuje silnikiem o pojemności 250 cm3. To za dużo, aby jeździć na prawko “B”, a jeśli już masz lejce na motocykl, to raczej wsiądziesz na coś normalniejszego. Szczególnie, że obecnie jedyna sztuka do sprzedania kosztuje 5 tys. zł, a również nie przedstawia jakiejś zaskakującej wartości kolekcjonerskiej – tak przynajmniej wnioskuję po zdjęciach.

Po drugiej stronie skali są skutery wystawione np. na portalu www.autoscout24.pl. Tam wybór jest spory, Najtańsze sztuki chodzą po 1000 Euro, ale jednoślady te prezentują podobny styl do tych sprzedawanych w Polsce za około 7/8 tysięcy złotych. Oczywiście, jeśli szukasz ładnego Helixa, to nie zawiedziesz się. Znajdziesz na pewno. Musisz jednak na taką sztukę odłożyć przynajmniej 3/4 tysiące euro – to chyba największa wada tego skutera.

Honda CN250 Helix: szczęście w nieszczęściu

My z zakupami naszych Helixów mieliśmy dużego farta. Kiedy rozglądaliśmy się za naszymi skuterami, to na platformach aukcyjnych, znaleźliśmy aż pięć sztuk. Rozrzut cenowy był ogromny, bo trzeba zaznaczyć, że za ładnego Helixa 250 trzeba wyłożyć naprawdę sporą ilość gotówki. Ceny powyżej 15 tysięcy złotych nie powinny być zaskakujące. Nasze szczęście polegało na tym, że znaleźliśmy dwie ładne (tak przynajmniej wyglądało to na zdjęciach) sztuki w rękach jednej osoby.

Z kilometra było widać, że ich stan, co tu dużo mówić, jest taki jak lubimy. Słaby. Silniki odpalały, maszyny jechały. Tak naprawdę na pierwszy rzut oka były nienajgorsze. Na drugi? Były tragiczne! Po dogłębnym przyjrzeniu się, widać było, że każdy element wymaga naprawy. Wszędzie jest coś nie tak i wszystko wymaga poprawy.

Tytuł tego artykułu miał oczywiście przyciągnąć Twoja uwagę i jeśli doczytałeś do tego momentu, to ważne żebyś zrozumiał specyfikę naszego działania. Lubimy kupować trupy i je reanimować. Właśnie w tym tkwi (w naszym mniemaniu) cała frajda zabawy w stare motocykle, a w tym przypadku skutery. Jednakże zdaję sobie sprawę, że część osób kupuje tego typu jednoślady po to, aby na nich jeździć i czuć klimat generowany przez stary motocykl. W mojej głowie ten klimat generuje się podczas “śrubczenia” silnika gdzieś na poboczu drogi i najważniejsze: daleko od domu – to dosyć ważne dla naszego podejścia.

Dlatego w podtytule użyłem określenia pejoratywnego. Wiem doskonale, że większość z Was po prostu nie lubi, lub nie może tracić czasu na naprawy skutera czy motocykla w podróży. Doskonale rozumiem to. Właśnie dla takich osób, zakup kupy złomu pt. Honda CN250 Helix w stanie zbliżonym do naszej mogłaby okazać się strzałem w kolano. Przejdźmy jednak do dywagacji na temat samego modelu. O problemach z moją sztuką opowiem kilka akapitów niżej.

Honda CN 250 Helix. Najważniejsze informacje:

1. Produkcja Hondy CN 250 Helix rozpoczęła się w roku 1986 i trwała aż do roku 2009. To niesamowity wynik!
2. Helix był pierwszym w historii maxiskuterem.
3. Helix jako taki zadebiutował na rynku amerykańskim. Dopiero później pojawił się w Europie. Na świecie skuter legitymował się również nazwami: Fusion oraz Spazio.
4. W ramie Hondy Helix znajduje się jednocylindrowy, chłodzony cieczą silnik o pojemności 244 cm3.
5. Skuter osiąga moc maksymalną wynoszącą 17 KM i moment obrotowy w granicach 20,5 Nm

Honda CN250 to skuter wprowadzony na rynek amerykański przez Hondę w 1986 roku. W Stanach Zjednoczonych był sprzedawany pod nazwą Helix, a w innych częściach świata jako Fusion lub Spazio W Europie Helix jako taki pojawił się w roku 1990. Skala sukcesu sprzedażowego była tak duża, że w 2009 roku skuter wciąż był produkowany w Japonii. Zanim jednak nastąpiła implozja sprzedażowa Helixa, Honda wprowadziła do sprzedaży rodzinę skuterów o prostym prefiksie “CH”. Do tejże rodziny należały CH50, 80, 125, 150 i 250. W Stanach Zjednoczonych były one znane jako skutery “Elite”, z kolei w innych miejscach świata nosiły przydomek “Spacy”.

To jednak nie wszystko bo historycznie mam dla Was jeszcze ciekawszy smaczek. Zacznijmy od tego, że skutery jako takie stały się remedium komunikacyjnym dla zniszczonej po II wojnie światowej Europy. Oczywiście, w krajach byłego bloku wschodniego sprawa wyglądała nieco inaczej niż w zachodniej części, która rozwijała się znacznie lepiej niż wschód. Tak czy inaczej początek skuterowego szału opisaliśmy w artykule o Wiatce, do przeczytania którego gorąco Was zachęcamy:

Skuter Wiatka WP 150: przejechał 200 000 km na radzieckim skuterze. Poznaj historię, dane techniczne, zdjęcia, opinie

W skrócie: powojenna Europa pogrążona w odbudowie potrzebowała taniego sprzętu, którym każdego dnia zwykli ludzie mogliby się przemieszczać z punktu A do punktu B. Rinaldo Piaggio miał na to pewien pomysł, ale do jego realizacji potrzebował pomocnej dłoni. Taką dał mu Corradino D’Ascanio – zdolny konstruktor i wynalazca. Chodziło o to, że motocykle chociaż były wspaniałe, miały sporo wad. D’Ascanio po prostu ich nienawidził. W jego mniemaniu były zbyt skomplikowane, mało eleganckie i niewygodne. Poza tym obsługa motocykla według wynalazcy brudziła ręce i pozostawiała nieprzyjemne zapachy. Pamiętajmy, że swoją opinie Corradino D’Ascanio opierał na przedwojennych konstrukcjach, które kopciły, hałasowały i znaczyły świat plamami oleju. Piaggio, wiosną 1946 roku zgłosił się do urzędu patentowego, w którym zgłosił patent na skuter.

Tak powstała niesamowita moda, która z różną intensywnością trwa do dzisiaj. Popularność skuterów w latach 50-tych była niezwykła. Ludzie szybko zorientowali się, że w zatłoczonym mieście dużo łatwiej jest dojechać do pracy skuterem niż zwykłym motocyklem, o samochodzie nie wspominając. Nadal mówimy o Europie zachodniej lat 50/60-tych. Tymczasem w Stanach Zjednoczonych sprawa miała się nieco inaczej. Inna specyfika dróg, aglomeracje oddalone od siebie bardziej niż w Europie, czy bardziej przestrzenne uliczki miejskie sprawiły, że o ile zapotrzebowanie na skutery w końcu nadeszło, to było zupełnie inne niż na starym kontynencie. Amerykanie potrzebowali czegoś większego: jak grom z jasnego nieba pojawiła się Honda.

Skuter z silnikiem boksera? Tak! To się wydarzyło naprawdę!

Szybka reakcja Hondy w latach 80-tych była bezpośrednio związana z tym, że jeszcze w latach 50-tych Japończycy kombinowali z prototypem Juno K (1954 rok). Zobaczcie na poniższe zdjęcie. To jedna z wersji skutera nad którym pracowano, Sprzęt wyposażony był w dwucylindrowy silnik w układzie boksera, poza tym już wtedy pracowano nad czymś podobnym do dzisiejszych automatycznych przekładni. To niezwykła historia skuterów w różnych odmianach (także silnikowych), jednak o niej opowiemy innym razem. Wróćmy do Helixa.

W ramie Hondy CN250 Helix znalazł się jednocylindrowy, chłodzony cieczą silnik czterozaworowy (SOHC), generujący moc 17 KM i aż 20, 5 Nm. To wszystko pozwalało nie tylko na dynamiczny start, ale przede wszystkim na utrzymywanie prędkości przelotowej zbliżonej do 100 km/h. Prędkość maksymalna skutera, to około 120 km/h. Honda zebrała wiele pochwał za komfort jazdy. Wpływała na to nie tylko ogromna szyba przednia, rozbudowane owiewki i ultra wielka kanapa dla kierowcy i pasażera, ale przede wszystkim pozycja za kierownicą. Miejsca było i jest naprawdę dużo. Pozwólcie, że zmienię czas opowieści na teraźniejszy i odniosę się do skutera, który stoi w moim garażu.

Ręce spoczywają komfortowo na kierownicy, a stopy na szerokich podłogach. Co ciekawe na kierownicy znajdziesz tylko jedną dźwignię, to dźwignia hamulca przedniego. Z kolei tylne koło hamuje po wciśnięciu nożnego pedału, który znajduje się z prawej strony skutera. Potrzebowałem dłuższej chwili, aby przyzwyczaić się do tego rozwiązania.

Wady, które raczej są zaletami

Między kanapą a kierownicą znajduje się nisko położony, wręcz ocierający się o dolną krawędź skutera zbiornik paliwa, który mieści aż 12 litrów benzyny. Biorąc pod uwagę spalanie na poziomie 4 litrów na setkę, pełny kocioł pozwala na przejechanie około 300 kilometrów. Jeśli zamierzasz wykorzystywać Hondę CN250 Helix w turystyce to należy zwrócić uwagę na dwie wady. Skuter posiada naprawdę małe kółka (z tyłu to zaledwie 10 cali, z przodu 12) – to bardzo mocno wpływa na stabilność jednośladu podczas jazdy po dziurawych drogach czy nierównej kostkowej nawierzchni. Do tego wszystkiego dochodzi horrendalnie mały prześwit. Podjazd pod niektóre krawężniki może okazać się nie lada wyzwaniem.

Z drugiej strony kanapa kierowcy na wysokości zaledwie 665 cm to wynik naprawdę zaskakujący. Jeśli do tego dodamy nisko położony zbiornik i silnik, to otrzymamy skuter, który jest kwintesencją jednośladu o nisko położonym środku ciężkości. To dobrze, bo ta kolubryna waży aż 157 kilogramów i jest dosyć szeroka więc trzeba uważać w trakcie przeciskania się w korkach. Małe kółka, nisko położona kanapa oraz środek ciężkości bez wątpienia w tym pomagają.

Co Helix ma wspólnego z Hondą Gold Wing?

W przypadku Hondy CN250 Helix warto zwrócić uwagę na ogromny schowek znajdujący się w tylnej części pojazdu – otwierany nie na boki, jak mogłoby to mieć miejsce w klasycznym motocyklu (np. Honda Deauville), a właśnie do tyłu. Generalnie Helix jest skuterowym turystą, czymś na kształt Hondy Gold Wing w motocyklach. Sami zobaczcie: futurystyczne linie, cyfrowy (wypasiony jak na tamte czasy) kolorowy wyświetlacz, ogromna kanapa, schowek pod kierownicą, atrapy markujące głośniki, ogromna szyba – można by tak wymieniać i wymieniać. Jeśli poszukujecie skutera, który na nowo zdefiniował skuterowy świat, to bez wątpienia jest to Helix.

Bardzo ciekawy jest przód motocykla. Tu nie chodzi nawet o to, że wszystkie elementy ukryte są pod kupą plastiku, a o dziób skutera. Wystaje tak bardzo poza obrys koła, że trzeba mieć ciągle z tyłu głowy, że zatrzymując się przednim kołem na przeszkodzie, uderzymy i rozkwasimy sobie plastikowy nos. Naprawdę trzeba nad tym panować i odstawić daleko na bok motocyklowe przyzwyczajenia.

Mój skuter wymagał napraw praktycznie wszystkiego

W trakcie czterech miesięcy poświęconych na naprawy mojego nowego nabytku zdążyłem naprawić praktycznie wszystko. Każdy element do którego zajrzałem wymagał większej lub mniejszej naprawy. Zacząłem od rozebrania praktycznie wszystkich plastików. Co prawda naprawy silnika nie wymagają aż tak drastycznej operacji – uwierzcie, że zdejmowanie i zakładanie plastików w Hondzie Helix, to nie jest najprzyjemniejsze zadanie, ale moja sztuka miała spory luz na zawieszeniu, a to oznaczało, że trzeba było wyjąć silnik z ramy.

Wyjaśniam mniej wtajemniczonym: silnik w Hondzie CN 250 Helix (jak to w skuterze) jest elementem zawieszenia i pracuje góra/dół. To oznacza, że do ramy przykręcony jest za pomocą śrub, które przechodzą przez takie specjalne tulejki. Te miały już spory luz. Poza tym z amortyzatorów ktoś wyjął tulejki (!) – te pracowały na samych gumacch, które były zwyczajnie luźne. Finał był taki, że skuter pływał po drodze jak zwariowany.

W trakcie demontażu silnika okazało się, że poprzedni właściciel zapomniał skręcić kilku elementów nośnych skutera. Żeby tego było mało, okazało się, że jeździłem z niedokręconą świecą zapłonową i wydechem, który trzymał się na słowo honoru.

Problem za problemem. Ich rozwiązywanie to czysta przyjemność!

Finalnie silnik wyjechał z ramy. Wyrzuciłem wszystkie części eksploatacyjne jakie się dało: filtry, oleje, płyny (woda), rolki, niektóre łożyska, uszczelnienia. Roboty było sporo, jednak okazało się, że największym problemem był wydech, który został na siłę wsadzony do kolektora, związany jakimś dziwnym drutem, obejmą itd. Ciężko to wytłumaczyć. Finalnie jednak temperatura i brak zabezpieczenia antykorozyjnego sprawiły, że kolano wydechowe przykleiło się do portu wydechowego i mimo, że śruby mocujące już dawno zostały odkręcone, za Chiny ludowe nie chciało opuścić mocowania. Rozwiązanie problemu mogło być jedno: ściągacz kinetyczny z naprowadzaniem trzonkowym z zastosowaniem temperatury pochodzącej ze spalania acetylenu i tlenu.

Po wyjęciu było tylko trudniej. Część wylotu nadawała się tylko do wyrzucenia. trzeba było to wszystko wyspawać, wyczyścić i pomalować. W końcu się udało. Wydech mógł trafić na miejsce. Drugim elementem, który sprawił, że włosy stawały dęba, a na moich rękach pojawiała się gęsia skórka była rdza w układzie chłodzenia. Oczywiście, jakiś imbecyl nalazł do środka wody. Wszystko zgniło i wymagało czyszczenia. Rozebrałem co mogłem (włącznie z termostatem) i zeskrobałem rdzawy, zaschnięty muł. Później nalałem środka do czyszczenia chłodnic “Radiator Clean” i przepalałem silnik i na zmianę spuszczałem brudny płyn. Tą operację powtórzyłem kilka razy. To samo zrobiłem z silnikiem: spuszczałem stary olej, lałem świeży i dodawałem środka do czyszczenia silników “Engine clean”. Zaskakujące jakie złogi wylatywały z silnika – inaczej tego nazwać nie potrafię.

Izolacja kabli zjedzonych przez myszy była tylko i wyłącznie wisienką na torcie. Co ciekawe, nigdy bym ich nie odnalazł, gdyby nie fakt, że Helix miał pękniętą szybkę wyświetlacza. Jak możecie sobie wyobrazić “kosmiczny” wyświetlacz do tanich nie należy, a zalanie go wodą w trakcie mycia czy jazdy w deszczu najprawdopodobniej skończyłoby się uszkodzeniem. Dlatego postanowiłem wszystko rozebrać dociąć z pleksiglasu szybkę i wkleić. Tak naprawdę kiedy rozkręcałem przednie plastiki, nie wiedziałem czy w ogóle to możliwe. Okazało się to dziecinnie proste. Moje szczęście jednak sprawiło, że odnalazłem te oskórowane przewody – jak widzicie, miałem więcej szczęścia niż rozumu.

Tak czy inaczej w końcu się udało to wszystko poskładać, wyczyścić i ustawić. To oczywiście o czym wspominam, to zaledwie kilka elementów. We wcześniejszym artykule wspominałem o innych elementach, które poddałem naprawie. Niżej zostawiam link, przeczytajcie jeśli chcecie i możecie.

Przeczytaj również:

Kupiłem motocykl za ponad 7 tysięcy. Nigdy tak bardzo się nie bałem podczas pierwszej przejażdżki

Wspominam o tym wszystkim, aby dać Wam obraz całej sytuacji. Honda CN 250 to skuter, który nie należy do tanich jednośladów. To naprawdę drogi sprzęt, być może już nawet kolekcjonerski – przynamniej w Polsce. Za granicą, np. w Niemczech czy we Włoszech te skutery są kochane przez rzesze ludzi z prostej przyczyny. Są po prostu jeżdżącymi legendami.

Honda CN 250 Helix. Skuter nie dla wszystkich

Helixowi trzeba oddać jedno: to nie jest skuter dla każdego. Żeby jeździć tak brzydkim… czymś! Trzeba mieć masę dystansu do siebie i poczucia humoru. To sprzęt, który zaskakuje na każdym kroku i jednocześnie jest to niezwykle komfortowy jednoślad, który aż prosi o zabranie w dłuższą podróż.

Mój Helix, nasze Helixy (myślę, że Piotrek niebawem również opisze swoje przygody z naprawą skutera) był w stanie jakim były – agonalnym. To, że my kupiliśmy zarżnięte dwie sztuki, to nie znaczy, że i Tobie się takie trafią. Kupując ten sprzęt musisz liczyć się z tym, że cena za ładną sztukę będzie wysoka, a wybór na polskim rynku raczej marny.

Jeśli jesteś fanem starych motocykli (takich naprawdę zabytkowych), to naprawy nie powinny na Tobie zrobić żadnego wrażenia. Jeśli jednak po prostu szukasz skutera do jazdy i nie masz doświadczenia w tego typu pojazdach, to możesz naprawdę się zdziwić. Największym problemem jest naprawdę mała możliwość wyboru. Chcesz Helixa? Musisz uzbroić się w cierpliwość lub wyruszyć na łowy do Włoch, Niemiec, Szwajcarii lub Francji. Być może tam znajdziesz swój wymarzony sprzęt.

Nasze Hondy CN 250 jeżdżą dzięki:

Honda CN250 Helix. Dane techniczne: